Jak uważają niektórzy uczeni, człowiek dysponuje naturalną predyspozycją wyczuwania magnetycznego pola. Umiejętności tej przyznano nazwę magnetorecepcja.

Magnetorecepcja to zjawisko znane wśród owadów, ptaków wędrownych jak również niektórych ssaków, na przykład delfinów. Ułatwia ono dotarcie osobnikom do miejsc lęgowych. Istnieje możliwość, iż pozwala ono także ludziom dobrze orientować się w terenie. Magnetorecepcja u naszego gatunku wykształciła się prawdopodobnie wspólnie z postępem ewolucji i przynależy do najbardziej pierwotnych zmysłów. Zjawisko to nie pozostało dotąd potwierdzone naukowo, niemniej już od dłuższego czasu znane były przesłanki, że może istotnie występować u homo sapiens. Przeprowadzono sporo testów dla zatwierdzenia tej tezy, mimo to jak dotąd, nie dostarczyły one podstaw do przyjęcia tematu przez oficjalną naukę. Początkowe poszukiwania tego typu odbywały się już w latach 70. ubiegłego wieku.

Ostatnio Amerykanin Joe Kirschvink przekazał do publicznej wiadomości, iż istnieją niepodważalne dowody na obecność magnetorecepcji u ludzi. Objął on testem 24 osobową grupę i na tej podstawie wysnuł wnioski końcowe. Test zrealizował z wykorzystaniem tzw. klatki Faradaya, innymi słowy metalowego ekranu chroniącego przed promieniowaniem. Badanymi byli głównie przedstawiciele macierzystej uczelni Kirschvinka. Sam badacz też uczestniczył w eksperymencie i wkroczył do klatki Faradaya jako pierwszy. Próbę przeprowadzono na głębokości 2 pięter pod ziemią. Ochotnicy byli nadzorowani elektrodami EEG. Każdy z nich,w czasie 60 minutowej sesji, został poddany pola magnetycznego. W czasie pomiaru zarejestrowano osobliwą aktywność mózgu, którą naukowiec interpretuje jako nieuświadomione odczuwanie pola magnetycznego. Nad uznaniem albo obaleniem tezy Kirschvinka pracują w tym momencie naukowcy z Nowej Zelandii jak również Japonii.