Jak wiadomo na podstawie naturalnych pierścieni, występujących wewnątrz pnia drzewa, można w prosty sposób obliczyć, jak wiele lat ma dany okaz. Podobne zjawisko występuje także w koloniach koralowców. Szkielety poszczególnych korali kryją w sobie pierścienie, których obecność odzwierciedla długość życia a jednocześnie zapewnia sposobność poznania historii tych fascynujących organizmów.

Ostatnie badania nad koloniami koralowców pokazały, iż niektóre koralowce (np. z rodzaju Leiopathes) żyją aż 4200 lat. Jakkolwiek typowy wiek koralowców wynosi najczęściej kilkaset lat. W ciągu tysiąca lat przyrastają one zaledwie o parę centymetrów. Warto także wiedzieć, że koralowce szlachetne nie mają udziału w budowaniu raf koralowych.

Koralowce, zbudowane przede wszystkim z węglanu wapnia, mają w sobie także metale - w tym metale ciężkie, ołów oraz rtęć. Analiza próbki koralowców które pobrano z Morza Chińskiego pozwoliła wysnuć hipotezę, iż na podwalinie badań tych organizmów możemy określić zawartość wymienionych metali w morskiej wodzie. Profesor Tuoyu Sun z Kanady zrealizował pomiar każdego słoja z dwustu lat egzystowania koralowca. Dokonana obserwacja poświadczyła, iż koralowce zapisują w swej budowie informacje o nagromadzeniu w pewnych odcinkach czasowych, kilku- i kilkunastokrotnie większej zawartości rtęci. Badania Tuoyu Suna obejmowały lata, w których odbywały się tak zwane wojny opiumowe (1839-1842 oraz 1856-1860), jak również okresy chińsko-japońskiej bitwy morskiej z okresu drugiej wojny światowej.

Rtęć trafia do morza, uwalniając się szczególnie podczas eksplozji materiałów wybuchowych a także wystrzałów artyleryjskich. Zdekoncentrowana w głębinach oceanu jest potem absorbowana przez koralowce. Natomiast koralowce, utrwalają rtęć w swoich szkieletach, dając dzisiejszej nauce liczne podstawy do dywagowań i interpretacji.