Głosi się, że w fundamencie właściwego wychowania leży uszanowanie drugiego człowieka. Rzeczywiście powinno się respektować ustalonych norm z uwagi na właściwe zależności, dobre maniery z pewnością usprawniają stosunki międzyludzkie, upraszczają komunikację i przebieg różnorodnych spraw. Kiedy oprócz tego przyuważymy, iż znaczenie sformułowania savoire-vivre pochodzi ze splotu francuskich wyrażeń „wiedzieć” i „życie”, wtedy zdołamy konkludować, że to właściwe wychowanie krótko mówiąc znaczy podtrzymywanie wyznaczonych zasad postępowania w celu poprawienia egzystowania w społeczności. Wobec tego wskazuje się, iż to starożytni Grecy, którzy cały czas kroczyli do doskonałości byli prekursorami savoire-vivre. A rozkwit sztuki należytego zachowania nastąpił w czasie renesansu, który tak silnie inspirował się klasyczną kulturą starożytnych. Nadzwyczajną atencję do etykiety przykładano w dyplomacji i oficjalnych stosunkach na wysokim szczeblu. Natomiast w drugiej połowie XX wieku kodeks moralny zaczął również być uwzględniany w relacjacjach biznesowych i oficjalnych spotkaniach w pozostałych domenach społecznych.
Norm savoire-vivre jest bardzo wiele, ponieważ normy te odnoszą się do każdej domeny naszego życia. Przyjrzyjmy się choć kilku z nich, szczególnie tym, które odnoszą się do naszego zachowania przy stole i relacji zawodowych. zwracamy się do wszystkich osób w towarzystwie z respektem. Wyłączamy telefon, słuchamy wszystkich z atencją.
Jak się witać?
W naszej polskiej tradycji mężczyźni całowali na przywitanie kobietę w rękę. Wraz z rozkwitem etykiety na formalnych spotkaniach, odchodzi się od takiego postępowania. Zawsze trzeba podać rękę, ścisnąć ją delikatnie, nie potrząsając. Jeśli osoby w towarzystwie są równorzędne pod kątem pozycji zawodowej, to pani pierwsza wysuwa dłoń. Starsza osoba także ma inicjatywa przed młodszą. W spotkaniach biznesowych zaś nie liczy się płeć, ani wiek, lecz stanowisko. Pierwsza zawsze wita się osoba z najwyższym pozycją zawodową.
Jak się zachować przy stole
Do stołu siadamy w miejscu ustalonym na ogół wizytówką. Siedzimy prosto, opierając się o oparcie krzesła. Nogi trzymamy na podłodze, nie skręcamy ich. Dłonie natomiast nieznacznie opieramy o stół. Nasza postawa powinna być wyprostowana, nie nachylamy się nad talerzami. Widelec z niewielką dozą jedzenia wkładamy na prosto do ust. Znaczące jest, żeby siedząc przy stole okiełznać równocześnie sztukę sympatycznej rozmowy i równoczesnego spożywania posiłku. Reguła wydaje się prosta - adresujemy jakąś wzmiankę, lub kwestię do sąsiada po prawej, nabieramy małą porcję potrawy na łyżkę wkładamy do ust, jemy i z pustą buzią odpowiadamy sąsiadowi po lewej. Znowu nabieramy jedzenie, spożywamy i kontynuujemy rozmowę. Ten model może wydawać się nieautentyczny i bezrefleksyjny, ale ma on na celu spełnienie dwóch istotnych reguł - kulturalnego jedzenia ( i zjedzenia!) posiłku i jednoczesnej miłej konwersacji z towarzyszami. Warto wspomnieć, że nie otwieramy ust z pełną buzią.
Przyszykowaną na stole serwetkę rozkładamy na kolanach, w taki sposób, aby znajdowała się poniżej linii stołu. Sztućce do dania głównego zazwyczaj spoczywają najbliżej talerza, potem do ryb, a do przystawek są w następnej kolejności. Łyżka do zupy spoczywa po prawej stronie jako ostatnia. U wierzchołka talerza leżą sztućce deserowe. Naczynia na napitki zestawione są w następującej kolejności: trochę dalej szklanka na wodę, dalej kieliszek na czerwone wino, na białe i na koniec na musujące trunki i likiery. Po lewej stronie talerza rozkładana jest filiżanka na kawę. Wszystkie trunki popijamy drobnymi łyczkami, kieliszki zawsze trzymamy w palcach za nóżkę, a samą filiżankę podnosimy za uszko.
Po ukończeniu posiłku bezwzględnie oczekujemy na sygnał gospodarzy, wówczas, kiedy oni dadzą sygnał, możemy zdjąć serwetkę z kolan, zostawić ją tuż przy talerza i nie szurając krzesłem powstać i powiedzieć „dziękuję”.
Płeć niekiedy ma konotacja
Mimo Nie zważając na tego, że w relacjach biznesowych najistotniejsze jest stanowisko, jakie się zajmuje, są sytuacje, w jakich kobieta ma supremacja. w sytuacji wspólnego biznesowego posiłku, w urzędowej formie, mężczyzna odsuwa krzesło kobiecie zajmującej pozycja obok. Przy wchodzeniu do pomieszczenia albo do windy stale kobieta wkracza pierwsza. w sytuacji jednak, kiedy drzwi otwierają się do wewnątrz pierwszy wchodzi mężczyzna, dlatego że to on otwiera i przytrzymuje kobiecie drzwi. Zwykle też przepuszcza się jako pierwszego klienta, jako sygnał szacunku i gotowości do poparcia.
Reguł savoire-vivre jest niesłychanie mnóstwo i w istocie warto ten kwestia zgłębić bardziej na prywatny użytek. Na ogół wiedza ogólnie przyjętych reguł pozwoli nam porządnie zachować się w bardzo rozlicznych miejscach. Zawsze jednak wyjeżdżając do kraju o całkowicie odmiennej kulturze wypada zaznajomić się z zasadami tam panującymi.