Z zupełną otwartością możemy powiedzieć, że w tej chwili żyjemy w szczególnych czasach.

Od samego początku powstania pandemii masa osób zmuszonych było podjąć codzienną walkę z siejącym się wirusem oraz zmierzyć się z wynikającymi z tego trudnościami. Trzeba tu przede wszystkim pomyśleć o lekarzach, personelu lekarskim i operatorach sektora pogrzebowego. W tak nieoczekiwanej i niestereotypowej sytuacji, jak pandemia, osoby takie przejawiają objawy wątpliwości wskutek wysokiego stopnia ryzyka zarażenia się wirusem od pacjentów, gdzie trzeba liczyć się z wieloma czynnikami, które zdołają przywieść do powstania Zespołu Stresu Pourazowego.

Spostrzec można szczególne objawy predykcyjne, dotyczące zdrowia psychicznego ratowników doznających traumatycznych zdarzeń: bliskość, czas trwania oraz natężenie wystawiania się na zakażenie. Poza tym trzeba wzmiankować męczące zmiany, ogromną ilość pacjentów skierowanych do leczenia i destabilizacja życia rodzinnego. W takich przypadkach stosowane są dwa typy wytłumaczeń:

1. Wytłumaczenia poznawcze, które polegają na utożsamianiu się z ofiarą.

2. Wyjaśnienia emocjonalne: współodczuwanie, zarażenie emocjonalne, trudności z utrzymaniem dystansu.Szczęśliwie mogą także wydarzać się pożądane efekty psychologiczne: wspierające uczucia związane z poczuciem dumy i lepszym wartościowaniem własnej osoby.

Z kolei izolacja społeczna spowodowana kwarantanną lub oddalenie od krewnych w obawie przed zarażeniem wirusem mogą nadgonić negatywne przejawy: nieszczęście, silny gniew, frustrację, napady paniki, zwiększone spożycie tytoniu i kawy.Niepokój przed wyrządzeniem krzywdy bliskim jest paradoksalnie sprzeczna z postawą lekarza, który zajmuje się leczeniem. Jednakże brak cielesnego i uczuciowego kontaktu z krewnymi zdoła sprawić wrażenie wyobcowania oraz izolacji, a w długim okresie może się rozwinąć w powstanie Zespołu Stresu Pourazowego.

By zapobiec postępowi Zespołu Stanu Pourazowego, promuje się następujące działania:

• Wykonywanie regularnych i unormowanych ćwiczeń fizycznych, co zdoła przyczynić się do aktywowania pozytywnego samopoczucia i lepszego funkcjonowania.
• Stosowanie zrównoważonej diety.
• Znalezienie czasu na ulubione hobby.
• Kierowanie działań prospołecznych, bo zwiększa to możliwości samokontroli.
• Skorzystanie z wsparcia psychoterapeuty, którzy są w stanie zaoferować należyte okoliczności do polepszenia recepcji, komfortu psychicznego jak również udzielą empatycznego wsparcia.
• Docenianie każdego pozytywnego sukcesu.
• Pozostawanie w ciągłym kontakcie z bliskimi za pośrednictwem nowoczesnych technologii.

Podczas tego nadzwyczaj uciążliwego czasu powinno się rozważyć regularną, fachową pomoc psychologa.